Διάλογος με παιδιά και πώς να αντιδρούμε όταν μας αντιμιλάνε
Παράγοντες που δυσκολεύουν τον διάλογο
διαφορετικό στάδιο ανάπτυξης
διαφορά απόψεων
προκαταλήψεις
έντονα συναισθήματα
Ανάλογα με την στάση που θα κρατήσουμε, ένας διάλογος μπορεί να εξελιχθεί σε μάχη (οι συνομιλητές ασκούν πίεση και τελικά συγκρούονται) ή σε χορό (οι συνομιλητές καθοδηγούν την συζήτησε εναλλάξ και με αρμονικό τρόπο.
Το ζητούμενο είναι το δεύτερο και για να το πετύχουμε είναι σημαντικό να μην ασκούμε πίεση, για να αποφύγουμε την προβολή αντίστασης απο τον συνομιλητή μας. Έρευνες έχουν αποδείξει ότι πειθόμαστε από τους λόγους που ανακαλύπτουμε οι ίδιοι και όχι από αυτούς που μας παρουσιάζουν οι άλλοι.
Παράγοντες που βοηθούν τον διάλογο
Ακούμε χωρίς να διακόψουμε. Είναι σημαντικό να δίνουμε την ευκαιρία στο συνομιλητή μας να εκφράσει αυτά που θέλει προτού διατυπώσουμε την άποψή μας. Ακόμα και οι ερωτήσεις μπορεί να κατευθύνουν την συζήτηση. Επομένως, θα ήταν προτιμότερο, όταν νιώθουμε την ανάγκη να πούμε κάτι, να επαναλάβουμε αυτό που ακούσαμε. Με αυτό τον τρόπο ο συνομιλητής μας αισθάνεται ότι έχει την προσοχή μας και ότι έγινε κατανοητός.
Αναγνωρίζουμε τα συναισθήματα του συνομιλητή (π.χ. ακούγεσαι εκνευρισμένος, σε δυσκολεύει αυτή η κατάσταση). Αυτός είναι ένας καλός τρόπος να αποφύγουμε την σύγκρουση όταν διαφωνούμε στο περιεχόμενο της συζήτησης (π.χ. και εγώ θα θύμωνα αν μου έλεγαν όχι).
Όταν τα συναισθήματα είναι πολύ έντονα, δεν είναι εφικτός ο διάλογος. Επομένως, χρειάζεται να κάνουμε διάλειμμα και να συνεχίζουμε όταν οι συνομιλητές είναι πιο ήρεμοι.
Χρησιμοποιούμε όσο το δυνατόν ανοιχτές ερωτήσεις (π.χ. τι έγινε; εξήγησέ μου, τώρα τι λες να κάνεις; τι σκέφτεσαι;).
Ενθαρρύνουμε τον συνομιλητή να σκεφτεί διαφορετικά δίνοντας έμφαση σε κάτι που θα πουν οι ίδιοι ή θα δείξουν με την γλώσσα του σώματος (π.χ. ακούγεσαι προβληματισμένος, δεν φαίνεσαι σίγουρος).
Πώς αντιδρούμε όταν αντιμιλάει το παιδί
Πρώτον, αξιολογούμε την συμπεριφορά, δηλαδή πώς αντιμιλάει, υπό ποιες συνθήκες και πόσο συχνά. Παρόλο που μας δυσκολεύει όταν συμβαίνει, πρέπει να θυμόμαστε ότι είναι μια απαραίτητη ικανότητα για την κοινωνική μας ζωή. Όλοι χρειαζόμαστε να αντιδρούμε όταν μας προτείνεται κάτι με το οποίο δεν συμφωνούμε.
Επομένως, δεν επικρίνουμε ή τιμωρούμε την συμπεριφορά αλλά μαθαίνουμε το παιδί να ανιμιλάει με σεβασμό και να αποδέχεται τα όρια. Όταν προσπαθεί να παρακάμψει τους κανόνες, είναι σημαντικό να ακούμε τι έχει να πει ακόμα και όταν αποφασιζουμε να εμμείνουμε στην στάση μας. Στις περιπτώσεις που δεν είναι δυνατό να γίνει συζήτηση, μπορούμε να ορίσουμε μια άλλη στιγμή και να το τηρήσουμε.
