Διαφωνίες στα αδέρφια- πώς να αντιδρούν οι γονείς
Σε όλες τις σχέσεις προκύπτουν διαφωνίες, επομένως είναι αναμενόμενο ότι θα συμβεί και στα αδέρφια. Ωστόσο, πολλές φορές οι συγκρούσεις στα αδέρφια είναι μεγάλης έντασης και χρήζουν υποστήριξης από ενήλικες. Aυτό μπορεί να συμβαίνει για τους εξής λόγους:
Η σκέψη στις μικρότερες ηλικίες είναι εγωιστική. Αυτό σημαίνει ότι ερμηνεύουν καταστάσεις με κέντρο τον εαυτό τους και ότι δυσκολεύονται να δουν την πλευρά των άλλων (μειωμένη ενσυναίσθηση).
Η ικανότητα διαχείρισης συναισθημάτων δεν είναι πλήρως ανεπτυγμένη στα παιδιά. Επομένως είναι πιθανό ότι θα βιώσουν τα συναισθήματά τους με μεγαλύτερη ένταση απ'ό,τι ένας ενήλικας και ότι θα τα εκφράσουν με πιο παρορμητικό τρόπο (κυρίως μέσα από την συμπεριφορά τους).
Η αφηρημένη σκέψη είναι μειωμένη στις μικρότερες ηλικίες, με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται να σκεφτούν τις πιθανές συνέπειες των πράξεων τους ή εναλλακτικούς τρόπους συμπεριφοράς.
Πώς βοηθάμε να διατηρηθούν οι σχέσεις ανάμεσα στα αδέρφια αρμονικές
Δεν δείχνουμε 'αδυναμίες'. Είναι σημαντικό να μειώνουμε τον ανταγωνισμό που μπορεί να υπάρχει στα αδέρφια με το να τα αντιμετωπίζουμε ως διαφορετικά αλλά ισάξια. ΓΙ'αυτό τονίζουμε τις ικανότητες του καθενός και προσπάθουμε ο έπαινος να είναι παράλληλη διαδικασία στην οικογένεια.
Χρησιμοποιούμε όσο το δυνατόν περισσότερους κανόνες για να ενισχύσουμε την ικανότητα των παιδιών να θέτουν όρια. Για παράδειγμα, κανόνες για τη χρήση του υπολογιστή, τηλεόρασης κτλ
Ενθαρρύνουμε τη συνεργασία στα αδέρφια από μικρή ηλικία (π.χ. τακτοποιούμε το δωμάτιο μαζί, στρώνουμε το τραπέζι). Μπορούμε επίσης να προτιμάμε τα ομαδικά παιχνίδια χωρίς να αναδεικνύουμε καποιον νικητή. Είναι πολύ σημαντικό να επιβραβεύουμε όταν η συνεργασία είναι αρμονική.
Χρησιμοπούμε την σχέση των γονιών για να θέσουμε το παράδειγμα αρμονικής αλληλεπίδρασης σε μια δυαδική σχέση αλλά και για να δείξουμε πώς διαφωνούμε με ήπιο τρόπο και πώς επιλύουμε διαφορές.
Πώς αντιδρούμε στους καβγάδες
Κατ'αρχήν, αποφασίζουμε αν χρειάζεται να επέμβουμε ή όχι. Όσο πιο μικρή είναι η ηλικία των παιδιών, τόσο μεγαλύτερη υποστήριξη θα χρειαστούν από τους ενήλικες για να ξεπεράσουν μια σύγκρουση. Ωστόσο, όσο μεγαλώνουν θα πρέπει να προσπαθούν μόνα τους να επιλύσουν τα προβλήματα με τα αδέρφια τους.
Εφαρμόζουμε αυστηρά όρια στην λεκτική και σωματική βία. Εξηγούμε στα παιδιά ότι σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται να ασκούν ή να δέχονται βία και προτείνουμε εναλλακτικούς τρόπους να εκφράσουν το θυμό τους ή να αποφύγουν την βία από τους άλλους.
Κανένας μας δεν μπορεί να επιλύσει μια διαφωνία όσο έχει εντονη συναισθηματική φόρτιση. Αυτό συμβαίνει γιατί όταν τα συναισθήματά μας ξεπεράσουν το ανώτατο επίπεδο, δεν επιτρέπουν την χρήση λογικής και οδηγούν σε ενστικτώδεις και παρορμητικές συμπεριφορές. Επομένως μπορεί να χρειαστεί να τα ενθαρρύνουμε να κάνουν κάτι άλλο μέχρι να ηρεμήσουν και να μπορέσουν να κάνουν διάλογο.
Όταν προσπαθούμε να αποκλιμακώσουμε μια σύγκρουση είναι σημαντικό να παρουσιάσουμε και τις δύο πλευρές, ακόμα και όταν συμφωνούμε περισσότερο με τη μια. Όσο μεγαλώνουν τα παιδιά θα πρέπει να τα υποστηρίζουμε να βρουν την λύση μόνα τους.
