Εκπαίδευση στην τουαλέτα

Η εκπαίδευση του παιδιού στη χρήση της τουαλέτας είναι ένα στάδιο που μπορεί να ξεπεραστεί με πολλή ευκολία, αρκεί να πληρούνται κάποιες προϋποθέσεις.

Κατ'αρχάς πρέπει σας διαδικασία να έχει στο κέντρο το παιδί, δηλαδή να ξεκινήσει όταν είναι και το ίδιο έτοιμο και να ακολουθήσει τον δικό του ρυθμό. Η ικανότητα να ελέγξουμε την κύστη και το έντερό μας αναπτύσσεται σε συγκεκριμένο αναπτυξιακό στάδιο και μόνο από αυτή την περίοδο και μετά έχει νόημα να γίνει η εκπαίδευση. Συγκεκριμένα, έρευνες έχουν δείξει ότι δεν υπάρχει σημαντικό όφελος όταν ξεκινά η εκπαίδευση πριν τους 24 μήνες.

Ωστόσο μπορούμε να καθοδηγηθούμε και από κάποια σημάδια που μπορεί να δείξουν ότι το παιδί είναι έτοιμο λίγο νωρίτερα. Κάποια σημάδια είναι τα εξής:

• ακολουθεί τον γονιό στην τουαλέτα και ζητά να μάθει τι γίνεται όταν κλείνει η πόρτα

• αναγνωρίζει όταν έχει λερώσει την πάνα και ζητά καθαρή

• αρχίζει να λέει όχι και να ζητά ανεξαρτησία

• έχει καθαρή πάνα για διάστημα περίπου 2 ωρών και κατά την διάρκεια του ύπνου

• μπορεί να τραβήξει το εσώρουχο πάνω και κάτω

Μέθοδος

Η εκπαίδευση πρέπει να γίνει σταδιακά, ξεκινώντας από την εξοικείωση με το χώρο της τουαλέτας και το γιογιό. Αυτό μπορεί να ξεκινήσει με το να ζητήσουμε από το παιδί να κάτσει για λίγη ώρα με τα ρούχα (μπορούμε μάλιστα και εμείς να κάτσουμε την ίδια ώρα στη λεκάνη). Σιγά σιγά αυτό θα συνεχιστεί αυξάνοντας την ώρα που περνάει στην τουαλέτα κ προσθέτοντας επιπλέον λειτουργίες κάθε φορά (π.χ. κατεβάζει τα ρούχα, κατεβάζει την πάνα/εσώρουχο, περιμένει με τον γονιό, περιμένει μόνο).

Για να συνδεθεί η ώρα της τουαλέτας με ευχάριστα συναισθήματα και να βοηθήσει στην χαλάρωση της κύστης και του εντέρου, φροντίζουμε ο χώρος της τουαλέτας να ναι ευχάριστος (καλή θερμοκρασία, ωραία μυρωδιά, τακτοποιημένος) και ενδιαφέρον για το παιδί (παιχνίδια, βιβλία). Επίσης, την ώρα της αναμονής στην τουαλέτα μπορούμε να θέσουμε χρονικά όρια με το να διαβάσουμε μια ιστορία, να τραγουδήσουμε ένα τραγούδι, να παίξουμε ένα γύρο παιχνιδιού.

Είναι σημαντικό να μην ασκήσουμε πίεση για να κάτσει στην τουαλέτα αλλά να ακολουθήσουμε τον ρυθμό του παιδιού έτσι ώστε να γίνει μέρος της καθημερινής ρουτίνας. Για να τα ενθαρρύνουμε, παινεύουμε την επιθυμητή συμπεριφορά και επιβραβεύουμε. Επίσης, δεν τιμωρούμε τα ατυχήματα και αποφεύγουμε την κριτική ή ακόμα και την δυσαρεστημένη έκφραση στο πρόσωπο μας για να μην προκαλέσουμε αίσθημα ενοχής. Ωστόσο, για να αποθαρρύνουμε τα ατυχήματα μπορούμε να αποφύγουμε την αλληλεπίδραση με το παιδί όσο γίνεται για να μην ενισχύσουμε την συγκεκριμένη συμπεριφορά.